Françoise Chandernagor, przywołując świat minionych epok, kontynuuje opowieść o losach Selene, smutnej księżniczki z Aleksandrii. Okrutny, ale i pełen blasku fresk przenosi nas do świata, który zniknął.

Kiedy Selene, córka Kleopatry i Marka Antoniusza, idzie przez miasto za rydwanem triumfującego Oktawiana, przykuta łańcuchem do brata bliźniaka, słyszy wycie tłumu, krzyki wleczonych jeńców, muczenie bydła pędzonego na ofiarę.

Wkrótce mała branka, jedyna ocalona z grupki dzieci Aleksandrii, trafi pod opiekę Oktawii, siostry nowego władcy i "pierwszej damy" Rzymu. Podczas gdy Oktawian August narzuca światu swą władzę, jednych zmuszając do samobójstwa, innych łamiąc, kiedy zwalcza spiskowców i przeciwdziała knowaniom, kiedy decyduje o małżeństwach i rozwodach dzieci ze swego rodu, jakby przestawiał pionki na szachownicy, Selene stopniowo wchłania rzymską kulturę, którą chciałaby odrzucić. W skrytości ducha osierocona dziewczyna wciąż pamięta o matce, królowej Egiptu, i marzy o zemście.